Ineens begon ik te wankelen op m’n voeten, voelde het m’n bloed uit m’n hoofd naar beneden door m’n benen zakken en zag in de spiegel dat ik bleek werd. Mijn gelaat maakte me nog angstiger dan dat ik al was. En het begon zwart voor m’n ogen te worden.
Eindelijk, na jaren, durfde ik een tweede gaatje in m’n beide oren te laten zetten en wat was ik blij met het resultaat. Het zag er nog leuker uit dan ik me had voorgesteld! Die zweer knopjes zagen er prima uit, ik had hele leuke schattige knopjes met een nep steentje uitgekozen. En nu waren de 6 maanden om en de gaatjes waren genezen, dus vond ik dat het tijd was om eens andere oorbellen uit te proberen!
En toen ging het helemaal mis.
Haastig liet ik m’n oorbel los. Ik pakte me vast aan de rand van de wastafel en hurkte om op de badrand, die er tegenover staat, te gaan zitten. Dat voelde beter. Langzaam begon m’n bloed weer te stromen en kreeg ik weer een kleurtje op m’n wangen. De angst verdween dan ook langzaam.
Wat gebeurde er nou? Ik had helemaal geen pijn? Waarom deze angstige reactie?
Ik sloot m’n ogen en ging de techniek toepassen om mijn angstige emotie los te laten. Want waar kwam dit toch vandaan? Dit moest ergens mee te maken hebben gehad waar ik geen weet meer van heb of het allang vergeten ben..
Terwijl ik met de techniek van Loslaten van Emoties bezig was om te kijken waar het vandaan komt, werd ik gelijk meegenomen naar een sieraden winkel in een winkelcentrum waar ik als meisje van 10 jaar, 31 jaar geleden, samen met m’n tante en broertje in stond!
Als klein meisje wilde ik altijd al oorbellen, maar m’n moeder vond dat maar niets en zei dat ik dat pas op m’n 16de mocht. Toen ik 10 jaar was, gingen m’n tante, m’n broertje en ik oorbellen kopen voor mijn nicht die bijna jarig was. In de auto op weg naar de winkel, viel m’n tante op dat ik geen oorbellen had. Ze vroeg waarom ik die niet had en ik antwoordde dat dat nu nog niet mocht. M’n tante vond het belachelijk dat ik pas op m’n 16de oorbellen kreeg, meisjes moesten nou eenmaal oorbellen dragen, vooral als die dat wilde! Dus ze belde, toen nog via de telefooncel, nog snel voor een soort bevestiging m’n vader op en zei dat ik oorbellen kreeg!
In de winkel verliep het heel snel, we zochten zweer knopjes uit, die werden direct per oor geschoten en daarna betaalde m’n tante de oorbellen voor me. Ik was flabbergasted, het ging dan ook zo snel, ineens had ik gaatjes in m’n oren waar ik al zo lang naar verlangde!
En toen ging het helemaal mis.
Ik weet het nu weer zo goed, we stonden bij de kassa af te rekenen en ineens begon ik te wankelen op m’n voeten, voelde het m’n bloed uit m’n hoofd naar beneden door m’n benen zakken, het begon zwart voor m’n ogen te worden en ik viel midden in de winkel flauw…
Daar lag ik dan op de grond. Als 10 jarig meisje is dit erg vernederend als je al die mensen zo om je heen ziet terwijl je “wakker” wordt van het flauwvallen. Wat ik me ook nog kon herinneren was dat ik toen geen pijn had, wel zijn we van de schrik een ijsje gaan eten want helpt natuurlijk tegen de schrik!!
Dolgraag wilde ik m’n nieuwe oorbellen aan m’n moeder laten zien en was zo benieuwd naar haar reactie, dat ik al heel snel de hele gebeurtenis vergeten was!
Nu begreep ik waarom, tijdens de oorbellen eruit te halen, ik het gevoel kreeg dat ik weer flauw zou gaan vallen. Dit had niets met nu of een lage bloeddruk of wat dan ook te maken, dit was een oude overtuigende angst die weer naar boven werd gehaald. Door mijn ervaring hoe je emoties, hoe oud ze ook zijn, los kan laten weet ik nu dat ik daar niet meer bang voor hoef te zijn of in mijn oude overtuigingen moet geloven!
Wil jij ook deze krachtige techniek leren? Meld je dan aan voor de workshop Loslaten van Emoties. Regelmatig geef ik deze workshop, houd mijn website goed in de gaten voor nieuwe data!
